mufi
13-06-2007, 17:13
Sevgili Kardeşlerim,yeğenlerim.
ben İzmire ilk geldiğim dönemlerde malum can sıkıntısı şehirden de uzağım.yanıbaşımızdaki Ayrancılar da vakit geçirirdim .Bu arada burada bir yerel gazetenin(torbalıda çıkan) bürosu vardı . Sahibi ile Tanıştım kaynaştık ve bana bir köşe ayırdı haftada 2/3 gün duygularımı yazardım daha sonra muhterem tire ye göçetti ve olay bitti..
o günlerden kalma bir yazım var ki bunu geçen yıllarda hatırladıgım kadarı ile bu sayfalarda aktarmıştım eskiler bilir şimdi yeni arkadaşlarımız var isterimki onlarlada paylaşayım.umarım beyenirsiniz.esinlenme olayı da balıga giderken torbalı zeytinköy dağ yolunu kullandıgım dönemlerdi.
sabırla okudugunuz için teşekkür ederim.
Bir gün Ayrancılar a dönüyordum
Çıktım Zeytiköy den güzergahım Özbey – Ahmetli .
Dağ yolundan Eve ulaşmaktı niyetim.
Dönerek çıktım virajlı yoldan tepeye.
Bir an aklıma geldi dönüpte bakayım etrafa
Yanaştırdım arabamı yolun dışına , sağına .
İndim aşağıya.
Kollarımı kavuşturdum…Baktım şu güzel ovaya.
Dedim kendi kendime ,tabiat ne güzel yaşamak ne güzel.
Keşke bizde olsaydık bir nesne buralarda …
Aldım o güzel havadan dolu ve doyasıya.
Birden bir ses duydum’’Hoş geldin aramıza’’
Şaşırdım ! bakındım sağıma soluma.
Yoktu kimse benden gayrı orada.
Hem ürkek hem heyecanlı yöneldim arabaya.
Aynı ses tekrar etti ‘’Merhaba,hoş geldin aramıza’’
Bu sefer merak sardı içimi nereden geldi bu merhaba.
Hemen yanımda titredi yavaşça dalı bir agacın.
Belliki bu ses ondan geldi ‘’merhaba’’.
‘’Ama sen ??’’ dedim ‘’Sen konuşuyorsun…Olamaz’’ dedim
‘’Aslında ben konuşmuyorum..Ama sen beni duyuyorsun.’’.
dedi bana…. ve ekledi
‘’Tabiatı yani bizleri sevenlere ulaşır sesimiz..onlardır elçimiz..
insan olmasak ta onlar anlar bizi… bizde onları’’
‘’Kimbilir ne kadar mutlusun burada’’dedim ona
‘’Keşke sizler kadar özgür ve mutlu olsa insanlar bizim ovada ‘’
Bir anda tüm gövde titredi..
‘’Siz ağaç olamazsınızda’’ dedi bana ‘’Aslında mutluluk saklıdır içinizde’’
‘’Çekip çıkartmak ta elinizde’’
‘’Hem sizde bir yürek var ki o yok bizde …
‘’Sizdeki sevecen yürekler sayesinde varız biz buralarda’’
‘’Bak size göre en katı şey taştır buralarda’’ ‘’İşte bir tane
en yakın arkadaşım o …dibimde’’
‘O çok ağır ve büyük görünse de aslında ona çok ihtiyacım var yaşantımda.’’
‘’En sert fırtınalarda sizler yokken burada ,gövdemi yaslıyorum ona’’
‘’Destek oluyor bana… Aman ha dokunmayın ona’’
‘’Hadi sen dön ovana ..Lütfen siz oradan sevecen bakın bize ..
‘’Biz de buradan renk verelim gönlünüze..
‘’Eh ..arada bir de gelin konuşalım sizinle’’
Döndüm arabama yüreğim bir hoş ,ve dedim ki kendime
Bu güzel dünya bu güzel manzara ve bu güzel ova ….
gitti mi gelmez geriye.
Muvaffak İŞMEN
ben İzmire ilk geldiğim dönemlerde malum can sıkıntısı şehirden de uzağım.yanıbaşımızdaki Ayrancılar da vakit geçirirdim .Bu arada burada bir yerel gazetenin(torbalıda çıkan) bürosu vardı . Sahibi ile Tanıştım kaynaştık ve bana bir köşe ayırdı haftada 2/3 gün duygularımı yazardım daha sonra muhterem tire ye göçetti ve olay bitti..
o günlerden kalma bir yazım var ki bunu geçen yıllarda hatırladıgım kadarı ile bu sayfalarda aktarmıştım eskiler bilir şimdi yeni arkadaşlarımız var isterimki onlarlada paylaşayım.umarım beyenirsiniz.esinlenme olayı da balıga giderken torbalı zeytinköy dağ yolunu kullandıgım dönemlerdi.
sabırla okudugunuz için teşekkür ederim.
Bir gün Ayrancılar a dönüyordum
Çıktım Zeytiköy den güzergahım Özbey – Ahmetli .
Dağ yolundan Eve ulaşmaktı niyetim.
Dönerek çıktım virajlı yoldan tepeye.
Bir an aklıma geldi dönüpte bakayım etrafa
Yanaştırdım arabamı yolun dışına , sağına .
İndim aşağıya.
Kollarımı kavuşturdum…Baktım şu güzel ovaya.
Dedim kendi kendime ,tabiat ne güzel yaşamak ne güzel.
Keşke bizde olsaydık bir nesne buralarda …
Aldım o güzel havadan dolu ve doyasıya.
Birden bir ses duydum’’Hoş geldin aramıza’’
Şaşırdım ! bakındım sağıma soluma.
Yoktu kimse benden gayrı orada.
Hem ürkek hem heyecanlı yöneldim arabaya.
Aynı ses tekrar etti ‘’Merhaba,hoş geldin aramıza’’
Bu sefer merak sardı içimi nereden geldi bu merhaba.
Hemen yanımda titredi yavaşça dalı bir agacın.
Belliki bu ses ondan geldi ‘’merhaba’’.
‘’Ama sen ??’’ dedim ‘’Sen konuşuyorsun…Olamaz’’ dedim
‘’Aslında ben konuşmuyorum..Ama sen beni duyuyorsun.’’.
dedi bana…. ve ekledi
‘’Tabiatı yani bizleri sevenlere ulaşır sesimiz..onlardır elçimiz..
insan olmasak ta onlar anlar bizi… bizde onları’’
‘’Kimbilir ne kadar mutlusun burada’’dedim ona
‘’Keşke sizler kadar özgür ve mutlu olsa insanlar bizim ovada ‘’
Bir anda tüm gövde titredi..
‘’Siz ağaç olamazsınızda’’ dedi bana ‘’Aslında mutluluk saklıdır içinizde’’
‘’Çekip çıkartmak ta elinizde’’
‘’Hem sizde bir yürek var ki o yok bizde …
‘’Sizdeki sevecen yürekler sayesinde varız biz buralarda’’
‘’Bak size göre en katı şey taştır buralarda’’ ‘’İşte bir tane
en yakın arkadaşım o …dibimde’’
‘O çok ağır ve büyük görünse de aslında ona çok ihtiyacım var yaşantımda.’’
‘’En sert fırtınalarda sizler yokken burada ,gövdemi yaslıyorum ona’’
‘’Destek oluyor bana… Aman ha dokunmayın ona’’
‘’Hadi sen dön ovana ..Lütfen siz oradan sevecen bakın bize ..
‘’Biz de buradan renk verelim gönlünüze..
‘’Eh ..arada bir de gelin konuşalım sizinle’’
Döndüm arabama yüreğim bir hoş ,ve dedim ki kendime
Bu güzel dünya bu güzel manzara ve bu güzel ova ….
gitti mi gelmez geriye.
Muvaffak İŞMEN