Bende döküleyim dedim,
annem ve babam almanyadaydılar, halam eniştem ve 2 kuzen beraber 1 kompartımanda istanbul'dan münih'e gidiyorduk, tren belgrad'da gara girmişti, tam durduğumuz yerde önümüze çeşme denk geldi tabi çocukluk o zamanlar(1970) su diye tutturunca rahmetli eniştem inip suyu doldurmaya gitmişti o arada tren aniden hareket edince ben başta , kuzenlelerle beraber bir feryat ağlamalar bağırmalar bir yandan enişte trenin peşinden koşarken birden durdu kaldı, o arada ben trenin imdat kolunu çekmek istedim son anda gürültüye gelen tren görevlilerinden biri bizi sakinleştirmeye çalışıyor ama anlamıyoruz ki, sonra biri,trenin ray değiştireceğini söyleyince nasıl rahatladığımızı anlatamam, ama eniştem bizden önce öğrenmiş ki tren döndüğünde bizle makara geçiyordu ''treni durduramadınız beni bırakıp gittiniz ''diye.benimde tren maceram budur arkadaşlar....