Günlerdir süren fırtına, yağmur, lodos gibi doğal ayıraçların neden olduğu deniz ayrılığı bugün nihayet bitti benim içim. İki kafadar düştük Güzelbahçe yollarına attık oltaları denize. Bu deniz ne mübarek birşeydir ki kafayı resetliyor hiç zaman kaybetmeden. Her türlü dert, sıkıntı gidiyor çarçabuk.
Attığımız kıbrıs oltasıyla bir tane sarpa tuttuk. Daha sonra dip oltası attık ve kendi kişisel balıkçılık tarihimde (sanırım 4 ya da 5 ay :-) ) ilk kez zargana tuttum. Hem de Güzelbahçe kıyılarından. Hava kararmaya yakın mırmırlar çıktı meydana. Arkadaşım harika bir mırmır tuttu. Tabii ben el koydum. Bu akşam bakacağım tadını. İşte resimler
Balıkları denize attığımız sepetin içine koymuştuk. Ancak ne yazık ki kendi aralarında iyi anlaşamamışlar. Eve dönerken balıkları almak için geri çıkardığımızda sepeti denizden, şöyle bir manzarayla karşılaştık:
Mırmır Zargana'ya acımamış !