[Teaser]

Kesinlikle dediğiniz çok doğru.Ben de o sokaklarda oynama şansını yakalamış nesildenim.Bir de küçük şehir zaten çocuklar için büyük avantaj.Büyüklerimden özür dileyerek sözüme başlamak istiyorum.Sosyolojik açıdan kendini ailesi dışında bir çevreye ait hissetmek ister her insan ve o çevre içerisinde varolur.Hatta o yaşlarda arkadaş çevreleri kabile hayatına benzer gruplar oluştururlar.Başka gruplarla kaynaşılar , ayrılıp başka gruplara dahil olurlar gibi durumlar yaşanır genellikle.Zaten bu onları ileriki yıllarda evlliliğe ve iş hayatına hazırlar.Daha doğrusu hayatın ta kendisine .Biraz spesifik örnekler olabilir ama aklıma ilk başta gelenler bunlar oldu.Aslında buna bir gelişim adını koyarsak bu gelişim ölene kadar da devam eder.Bu sosyal yaşam çocuğun psikolojisini de haliyle belirler.Her farklı arkadaş başka bir katkı sağlar ; hem tecrübelerine hem de psikolojisine.Bu katkı negatif de olabilir.İşte tam da bu noktada çocuğunu kaybetme veya kazanma durumu belirir 'aile' için.Yaşanan her olumsuzluk aileye sorumluluklarını yaşatma imkanı verir.Oyun denen olgu ise bunların en başıdır ve ailenin çocuğuna aldığı veya eliyle yaptığı her oyuncağın önemini ortaya çıkartır.Daha çok uzatmayayım sanırım bu çocuğa bilgisayar teknolojik bir araç yerine 'oyuncak' olarak gösterilmiş.O da oyuncağında kendini varetmeye çalışmış.Ama teknolojik programlar insana bir arkadaş gibi anlayış göstermezler.İşte sonucu videoda olduğu gibi olmuş.Umarım ukalalık boyutunda algılanmam.Saygılar ve sevgiler...