Lakerda'nın hikayesi

[levrek]

Malaga kıyılarında fakir bir Musevi balıkçı yaşamaktadır. Adı Behmuaras, Soyadını ise bilmiyoruz. Şimdiye dek hiç kayıtta da rastlanmadı.
İşte bu balıkçı her gün balığa çıkar, tuttuklarının yarısını satar, diğer yarısını da eve, ailesine götürürdü. Üç çocuğu vardı ve en küçükleri en çok ton balığını severdi. Balıkçı da onun ton balığı yemesine özellikle dikkat ederdi. Oysa bu balık her zaman yakalanamazdı, çünkü bunun için çok açılmak gerekirdi.

1326 yılının bir Sabat (cumartesi ve Museviler için kutsaldır) günü karısının tüm itirazlarına karşın, çocugu için ton balığı avlaması gerektiğini söyleyerek yine balığa çıktı.
Balıkçı o günden itibaren iki ay boyunca hiç ton balığı yakalayamadı. Bunun üzerine oturdu ve Allah'ına dua etti: Allah'ım ne olur çocuğuma ton balığı ver. Beni de affet, Sabat'ta çalıştığım için.'

Ertesi kutsal Perşembe günü, sefer tora açıldığı gün , yine balığa çıktı. Bu kez büyük bir ton balık sürüsüne rast geldi ve tam 30 balık yakaladı ve Allah'ına yine dua etti.

Sonra 'Ben' dedi , bunları satmaktansa tuzlarım ve saklarım. Önce balıkları temizledi, kafaları hariç altı eşit parçaya ayırdı. İliklerini çıkardı, soğuk suda bekletti. Kanını süzdürdü ve tam 25 gün tuzda sıkıca sakladı. İspanyol Museviler tarafından yapılan bu yiyecek 'lakerda' idi.

Lakerda ismi İspanyolca kökenlidir ve aslı ' la kerrida' dır;
'istenen/istedikten sonra ' anlamındadır. Bu öykü Toledo sehrinin
balık halinin duvarlarında asılıdır.