Ölümle burun buruna !..

[Onur GÜNER]

Bu yaşananların her zıpkıncının başına gelebileceği gibi yeni başlayan arkadaşların çok dikkatli okumasını öneriyorum...
Tam olarak hatırlayamıyorum ama 2000 veya 2001 yılı. Ben acemi bir zıpkıcı, balık peşinde akşam yemeğinin benim tarafımdan güzel bir balık ziyafetine dönüşmesi için uğraşıyorum. Yer Alanya. Öğlen avkti ve hava hayli sıcak. Üzerimde 5 mm elbise, bunaltıcı bir hava ve belimde bir kaç balık.
Altımda milyonlarca ton su. Bense onun altında ezilen bir küçücük bir nokta. Derinler taşlık. Kaçışan balıklar ve iştahlı bir avcı. İşte birinci hata. Asla hırs yok. Herkez kısmetini yer. Taşlar daha da net görülüyor. Evet sargozlar taşların arasına kaçtı ve...................
Dalıyorum. Elimde 75 lik eski bir zıpkın. Makara yok. İniyorum iniyorum ve taşlar iyice yaklaştı. Nefesim yerinde. Artık taşlıktayım. Derinlik öyle fazla değil 6 - 7 metre. Ama o gün için zor derinlik (ölmek için kolay) Balıklar oyukların içinde telaşlı telaşlı kaçışıyor. Acaba hangisi akşam ızgaranın üzerinde diye düşünürken. Evet tam önümde. Basıyorum tetiğe ! Eminim vuruldu ama şişde kayanın en uzak köşesindeki yerini çoktan aldı. Balık şişte. Şiş kayada takılı...Garanti yerden vuruldu, ama benim yukarı çıkacağım garanti mi ??? Bırakıyorum zıpkını. Yukarıya doğru çıkıyor. Tabii bende ama oda ne. Bişeyler ters gidiyor. Çıkamıyorum. Madde iki: dur-düşün-uygula !!! Hemen duruma bakıyorum ve şiş ile zıpkın arasındaki kalın ve sağlam ipin belimdeki balık teline takıldığını görüyorum. Saniyeler sanki yıllar. Çabalıyorum ama nafile. Yüzeye en fazla iki metre var. Ama .....................
Madde üç: Bıçaksız dalmayın !!! Herşeyinizi unutun ama avlanırken bıçağınızı unutmayın. Bıçapınızı her zaman aynı yere takın ve taktığınız yere alışın. Düşünmeden eliniz gidecektir ki hayat kurtarır. Vakit geçmek bilmiyor. Yukarısı hayat, yukarısı özgürlük ama varamıyorum, erişemiyorum hayata. O an elim istemsizce bıçağımıma gidiyor ve kesiyorum ipi. Çıkıyorum yüzeye. Kendime gelmek için karaya yüzüyor ve bi süre dinleniyorum. Dersler çıkarıyorum bundan. Dersler çıkarmalıyız hepimiz...
Madde dört: Belimize taktığımız balık teli. U şeklinde değil. Belimzi saracak ve kemeri çıkardığımız zaman dizgininde çıkacağı şekilde olmalıdır. Tel veya metalden olmamalı ve kesilebilir cinsten olmalıdır. Unutmayın :
HİÇBİR BALIK BİZDEN DEĞERLİ DEĞİLDİR............

[katiti]

Allah kimseye yaşatmasın . Denizde panik ölüm demektir, tüm dalıcılar olarak önce sakin olmayı öğrenmeliyiz. İkinci olarak da hiçbir malzeme hayatımızdan değerli değildir. Gerekirse kemer dahil herşeyi atıp yüzeye ulaşmalıyız. Onur eline sağlık, güzel bir konuya temas etmişsin...

HİÇBİR BALIK BİZDEN DEĞERLİ DEĞİLDİR çok doğru bir cümle denizin eşsiz güzelliğine kapılmamak mümkün değil bir anlık dalgınlık en değerlimiz hayatımızı kaybetmemize sebeb olabilir.zıpkın avcılığı yapmıyorum fakat düşüncem öncelikle kendimizi çok iyi tanımak gerekiyor zamanı iyi ayarlamak gerekli aleti yerinde ve zamanında kolayca ulaşıp kullanabilmek gerekiyor en önemlisi canımızın kıymetli olduğunu unutmamak gerekiyor sanırım geri dönüş yok yedek parça yok malesef zamanı geriye alıp hatayı düzeltemiyoruz....

[aahmet]

önçelikle size geçmiş olşun hatalardan ders çıkartmak çok güzel bir şey ama denizde hataya yer yoktur herkesin bu konularda çok dikkatli olması lazım mal gider yenisi gelir çan giderse geri dönüşü yok allah kimseye böyle acılar yaşatmasın denizin ve balık tutmanın keyfini çıkaralım herkese rastge

[HALDUN YALIMLI]

Onur bu korku dolu tecrübenden çıkarılacak çok fazla dersler var. Diğer yazan arkadaşlarımızında üzerinde durduğu gibi BİZİM HAYATIMIZ HERŞEYDEN önemli. Güzel ve keyif dolu dalışlara. RASTGELSİN.

adana karataşta bi dalgıç arkadaşımın anlattığı da şöyle... derinlik 1,5 m. kayalık bi bölge... bi balığın kayaların arasına kaçtığını görüyor... zıpkını kullanamayacağı için balığı eliyle yakalamak istiyor ve sokuyor elini oyuğun içine... balığı yakalıyor... elini çekiyor ama eli çıkmıyor oyuktan...biraz uğraşıyor ama nafile çıkmıyor eli...balığı bırakıyor ve çekiyor elini...ama eli yine çıkmıyor... artık zorlanmaya başlıyor zorlandıkça elini zorluyor elini kayalar kan içinde bırakıyor ama eli çıkmıyor bi türlü... bunu bana yemin ederek anlatıyor ve diyor ki belimdeki bıçağımı çıkarıp elimi bileğimden kesmeye karar verdim... çünkü belki bi on saniye daha kalabilirdim... bıçağı çıkardım ve bileğime dayadım... ( ben bıçağını gördüm emin olun değil el bileğini kaval kemiğini bile keser sanırsam galiba) gözlerimi kapadım ve tam kesecekken elim kendiliğinden çıktı kayadan... işin kötüsü arkadaşlarım 1,5 m. lik suda boğuldum diye dalga geçerdi benimle diye bitirmişti hikayesini...

rastgelsin...

[omerko]

Çok doğru bir yazı olmuş onur abi.Hiçbirşey canımızdan daha önemli değildir...

[igmsva]

arkadaşlar anlatılanlar ve yaşanılan tecrübeler bizlere anlatıyorki;
soğukkanlılık, risklerin minimuma indirgenmesi ve hiç bir satın alınabilirin hayatımızdan daha değerli olamıyacağı değerlendirmesinin yapılabilmesi hayat kurtarıcıdır.

[kutluhan]

Sanırım herkesin bir zor anı olmuş ben yalnız değilmişim. açıkçası şu an düşündüğümde ölmek için yeterince deneme yapmışım bizzat ama talihim yokmuymuş varmıymış bilemiyorum başramamışım. sonradan süşününce insanın nasıl yaptığına akıl sır erdiremiyor.
İlk dalmaya merak sardığımda zıpkınım yoktu ve amacım kendimi suyun altına alıştımak olduğundan dalabildiğim derinliğe kadar inip taş veya deniz kabuğu çıkarmakla yetinmekteydim zamanla su altına daha fazla alıştım ve kuzenin zıpkınını ödünç alarak ilk zıpkınlı deneyimime geçmeye karar verdim.

Yer Çanakkaleydii aslında daldığım yerde çok fazla akıntı var ve yüzebilmek bile başarı sayılır, tabi balık peşinde koştururken akıntının yoğunlığuna farketmeden kapılabiliyordunuz. (bu arada o bölgede hemen her türlü balık çıkmakta özellikle dil) deniz temiz olduğundan oldukça derinleri görebiliyordunuz. ve ben aşağıda bir dil balığı gördüm, o beni ddaha önce görmüş olacakki kendini yosunların üzerine bıraktı ve hareketsiz yatmaya başladı, bende vurabilmek için dalmaya başladım ama bir türlü yetişemiyordum. (bu arada ağırlık gerektirdiğini o zaman bilmiyordum) oldukça yaklaştığım bir anda zıpkının tetiğine bastım fakat ilk atışım ıska geçti ve tekrar vurmak için kurmaya çalıştım tüfeği. bri türlü beceremedim o sırada nefes almam gerektiğini farketye başladım, yukarı çıkmaya başladım ama bir türlü yüzeye gelemiyordum. kimbilir belki 5 metredeydim ama yukarıya bir türlü varmaıyor nefes alma imkanına ulaşamayırodum, hayatımın en uzun anları gibi geldi o anlar. nefesimi bırakıyordum yavaş yavaş baloncuklar yukrı çıkıyor bende arkalarından onlara yetişmeye çalışıyorum. suyun üzerinde ışığın yanılsaması bi anda nura gidiyormusum gibi hissettim, sonra su üstündeyim ve nefes alıyorum, meğerse hava ne kadar güzel ne kadar tatlı bir şeymiş. aslında limitlerimi iyi bilmemenin durumuydu bu, benden daha acimler olursa onlara tavsiyem önce limitlerini öğrensinler ve dalma alıştırmları yapsınlar zıpkınsız, zamanıı geldiğinde yukarı çıkmazsan balığı alıp kendini bırakma ihtimalinde o kadar artıyor, ve sürekli söyledikleri gibi benimde ilk dersim bu HIRS YAPMAYIN, bir balık gider ama siz sağ oldukça bin balık gelir.

Saygılar. Rastgele...

[gizer]

Teşekkürler Onur. Geçmiş olsun.
Dediğin gibi bıçak çok önemli. Zaten bıçak insana hayatı boyunca belki bir kez gerekiyor. O anda bıçak yoksa bir daha gerekmiyor.