Özlenen misafir...

[ishak BALLICA]

Sevgili dostlar, sanırım bu sene sanırım ''balık avı hobim'' açısından en vasat seneyi yaşıyorum. Bu senenin başında yapmış olduğum bir kaç kıyı avını saymazsak hemen hemen her hafta sonunu evde geçirdim diyebilirim.

Bir defa kıyı avı etkiliğine katılmış, bir defa da bir kaç hafta önce de yine kıyı avı niyetiyle Çeşme yarımadası taraflarına gitmiş ama çok istediğim ve özlediğim o canım ''Al yanaklı/Kalın dudaklı'' dilber (Çupra) ile kavuşup, hasret giderme imkanın olmamıştı.Demek ki, nasip bu haftaya imiş.

Avın hikayesine geçmeden önce de, size başka bir anekdot aktarmak istiyorum.Hafta içinde mesaide iken av partnerlerimden olan Sevgili Erdal bey'den tekne avı için güzel bir teklif geldi.Sıkıldığını ve kendisine bir hafta içi kaçamak yaratmak istediğini, onunla beraber gelip gelemeyeceğini sordu.Aslında teklif şahane idi.Fakat, ben işlerimin yoğunluğu nedeni ile gelinmeyeceğimi ,ama hafta sonu için her türlü teklife açık olduğumu belirtmiştik.

Sözün kısacası, o kendine göre plan yapmış ve hafta içi sanırım çarşamba günü basıp gitmişti Çeşme'ye.Ve daha sonra yaptığımız telefon görüşmesinde de ama ne maceralı bir av yaptıklarını öğrendikten sonra iyi ki de gitmemişim diye kendi adıma sevinirken ,onların adına da üzüldüm.Akşam üstü tekne ile çıkmışlar.Amaç hem akşam suyu yapmak,hem de tüm gece av yaparak sabah suyu da aldıktan sonra geri dönmekmiş.Gecenin bir vakti aniden hava patlamış.Çapayı alıp kaçalım diye 45 dakika uğraşmışlar.Ama çapayı sökememişler.Tabi ki de bu arada resmen suya düşmüş kedi yavruna dönmüşler.Tüm geceyi kamara içinde ıslak ıslak geçirip, sabahın ilk ışıkları ile de manuel el/bilek gücüyle çapayı deniz tabanında takıldığı koca bir halattan kurtarmayı başarmışlar.Velhasıl külliyen adrenalin.

Geleleim avın hikayesine.Bu hafta sonu için kafamda net bir plan yok.Yani evdeyim.Sanırım gece saat 22.30 olsa gerek.Sevgili dostum, Çağatay bey aradı.Abi ne yapıyorsun dedi.O beni bu hafta sonu için Çeşme tekne avı yapacağımı düşünüyormuş.Telefonda yaptığımız bir kaç söyleşiden sonra 02.06.2012 /cumartesi sabah için bir kıyı avı planı yaptık.Amaç tüm kış üstümüze sinmiş olan şu hamlıktan kurtulmaktı.

Bu avımız da eski yıllarda olduğu gibi sabaha karşı saat :02,00 gibi filan buluşup da yollara düşmeyi yeğlemedik.Amaç, kendimi fazla yormadan şöyle iki kardeş keyfe keder bir kıyı avı yapacaktık nihayette.

Sabah saat 06,00 da buluştuktan sonra, istikameti yem işini halletmek işin doğal olarak yemcilerin olduğu muhite yöneldik.Balıktan tam ümitli olmadığımız için yem işini eski yıllarda olduğu gibi abartmadık.Eskiden bu zamanlarda adam başı birer patlak mamun filan alırdık.Gerçi her birimiz de o zamanlar adam gibi balıklarda alırdık.Şöyle dışarıdan gözlemliyorum da, ne eski gibi balıklar var.Ne de eski verim kalmış.Şimdilerde 3-5 balığı yan yana görmek için bazen arka arkaya 2 gün av yapmak lazım sanırım.Yani sabah erken kalkayım da, sabah suyu alıp 3-5 balık ile geri dönerim dönemi artık biti galiba.

Av yapacağımız yere gelince, hemen takımlar hazırlandı ve bir an önce denize kavuşturuldu.Deniz inanılmaz bir şekilde sakin.Adeta uyuyor gibi.Su yüzeyinde tek bir kıpırtı yok.Aslında tekne avı için ala bir hava.Tabi ki ''akış yapma stili'' ile avlanma için söylüyorum.

Sabahın o ilk saatlerinde eskiden bahse konu yörede çok sağlam vuruşlar olur ve ilk balıklarımızı hep o saatlerde almıştık.Su bomboş bir akvaryum gibi.Attığımız mamunlara bile belirli belirsiz vuruşlar alıyoruz.Ama bu mini mini vuruşlar son derece nazik olan mamunu parçalamaya ve iğneleri boşa çıkarmaya yetiyor.En güzel biz kalamar parçası ve küçük yengeç e geçelim diye düşündük.Bu defa da ona ise hiç bakan yok.Sözün özü, sanırım bu av temiz hava/bol gıda tarzında bir nev i gezi/belgesel tarzında av olacak diye düşünmeye başladım.

Öğleye kadar bekledik durduk.Bu ara hava azıcık güney ve güney batı arası esmeye başlayınca başladı su yavaş yavaş oynamaya.Su oynamaya başlayınca da oltalar başladı tıngırdamaya.Ama vuruşlar zayıf.Kalamar halkalarına gelen vuruşların tam olarak ne olduğunu anlamak için, hemen tekrar mamuna geçtik.Ve o küçük vuruşların ne olduğunu çarçabuk çözdük.Vuruşları yapan ince lidakilermiş.Hatta bunlardan 3-5 tanesi de oltalarımıza denk geldi ve aynen suya iade edildi

Vakit artık öğleyarısını geçmiş ve önümüzdeki yazın ilk sıcak günlerinden birini yaşamaya başlamıştık.Bulunduğumuz yerde ne bir gölge yapacak ağaç, n e de bir çalı kümesi vardı.Sıcaktan dilimiz damağımız kururken yanımızdaki buzluktaki son su şişesini de açtık.İçilen her bir yudumn su, anında sanki tüm vucudumuzdan geriye ter şeklinde boşalıyordu.Velhasıl, bizlere kös kös geri dönüş yolu gözükmeye başlamıştı.Yani ümitler artık tükeniyordu.

Bir ara çalan çep telefonum ile Sevgili arkadaşım Mehmet bey ile tam görüşme yapıp bitirmiştim ki, benden azık ileride olta atan Sevgili Çağatay kardeşimin büyük bir gayret ile makarasını sardığını ve ''üstünde'' diye seslendiğini fark ettim.Yanına vardığım da ise ona sakız gibi bembeyaz güzel bir eski çiftlik kaçkını bir çupranın gelmiş olduğunu gördüm.Çiftlik ortamında kafesteki balıkları hasat ederken, bazen de boylama yaparken çoğu zaman bunlardan bazılarının doğal oratama kaçtıklarını biliyoruz.Bu çupralar ilk başta aynen balık marketlerindeki gibi kısa/tıknaz/tombiş olurken, zaman içinde geçen sürede doğal ortamdan da beslenmeye başladıklarından olsa gerek, için yavaş yavaş renklerinin açıldığı ve vücut formlarının düzeldiği görülür.Ve tabi ki de lezzetlerinde artar.

Saat öğleden sonra dönmeye başlamış ve sanırım artık 15,00 gibi filan olmuştu.Bulunduğum yerde can sıkıntısından elimdeki puaçayı küçük küçük yaparak, hemen önümde gezinen mini mini balıklara ziyafet çekiyorum.Can sıkıntısı had safhada.Hani neredeyse, arkadaşıma sesleneceğim.Hadi ya kaçalım artık diye.Attığımı kırıntılara su yüzeyindeki, kibrit çöpü boyutundaki gamitler (Kefal yavrusu) kapışırkemn, aşağıya ,inenleri de dipde yer alan minicik karagöz -isparoz ve mırmırlar kapışıyor.

Yanımdan azıcık ileride olan benim 2 nci kamışın bir ara sallanır gibi oldu.Çömelmiş vaziyette otururken,yaptığım boş işe ara verip kamışa doğru bakmaya başladım.Ahanda beklenen o ağır misafirin selamı geldi.Ama ne selam.Ben yerimnden doğrulup da oraya varmak için tam hamle yaparken, kamış tutulu olduğu ayaktan fırlayıp düştü suya.

Amanın diyerek, fırlayıp oraya varıp da, kamışa elime aldığımda ise, beklenen misafirin kapıda beklediğini anlamam bir oldu.Başladım sarmaya makinayı.Hım...Zorluyor makinayı.Ama Orjinal Japon Ryobi Ecusima 6000 lik makinam hiç tınmıyor bile.Bu arada sevgili av partnerim Çağatay bey'e seslendim.Geliyor...Geliyor diye.Çağatay bey in digital fotoğraf makinasını alıp da yanıma gelinceye kadar ben sağ salim çok şükür balığı kıyıya almayı başardım.

Gelen koç gibi yarım kilo üstü güzeller güzeli bir deniz çuprası imiş.Uzun uzun onu inceleyip, adeta methiyeler yazdım diyebilirim.Ne yapayım, o benim her daim ''Al -Yanaklı kalın dudaklı yarim '' idi.

Vakti bayağı ilerlemesi ve öğle sıcağının artık dayanılmaz bir hale gelmesinden dolayı, arkadaşım ile bberaber sıcaktan ensemiz ve kollarımız al-al amele yanığı olmuş bir vaziyette mutlu mesut dönüş yoluna geçtik.

Çok daha bereketlisinin en yakın zamanda sizlere ve dostlarınız denk gelmesi dileği ile rastgele arkadaşlar.

[Bu Adresi (link) Görme Yetkiniz Yok BEDAVA'ya Üye Ol Sitemizden Faydalan....]